Kendisini 2016 yılında ramazan (Haziran) ayında İstanbul-Kadıköyde ki evinde ziyaret etmiştim. Kendisi bizi iyi karşılamıştı. Kendisiyle hoş sohbetler etmiş, mübarek ellerini öpmekle şereflenmiştim. Sohbetin bir yerinde kendisine "Taha amca ben Hüseyin Hilmi Işık hocamızı çok seviyorum" demiştim. O da benim daha sözümü bitirmeme fırsat vermeden " kardeşim bende Hilmi hocamızı çok seviyorum. Nasıl sevmeyeyim, dedem bu zatı sevmiş, onu talebeliğe kabul etmiş, önünde diz çöktürmüş, ben nasıl onu sevmeyeyim, haşa dedemden daha mı akıllıyımda dedemin sevdiğini ben sevmeyeyim" buyurmuştu.
Bugün (2-5-2022 Pazartesi) Ramazan bayramının ilk gününde Taha amcayı maalesef kaybettik. Taha amcanın vefâtı dolayısıyla çok müteessirim. İnşaallah bir bayram günü sabahında Taha amcamız sevdiklerine kavuştu. Onun vefatı dolayısıyla onunla aramızda geçen bu anıyı burada yazmak istedim. İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn. Allahu Teâlâ rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun. Rabbim derecesini âli eylesin. Amin. Rabbim şefaatlerine bizleri de nail eylesin.
(Mesut Aslan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder