Hazret-i Şeyh Fehîm Arvâsî (kaddesallahu teâlâ sirreh) Van ziyareti sırasında, bağlık ve bahçelik olan Edremit’e uğrarlar.
Çeşmeden abdest alırken, bir genç etraflarında dönüp, kendisine çok hürmet eder.
Hazret-i Şeyh, ona dikkatle nazâr eder ve;
“İnşaallah, sana îmân nasîb olur”
buyururlar. Sonra gider. Meğer, o genç, oradaki bir papazın oğlu imiş.
Hazret-i Şeyh, üç ay sonra Van’dan Arvâs’a avdet aderler. Bir zaman sonra yazı beklemeyip doğruca Edremit’e gelirler. Aynı çeşmeden abdest alırken, birisi gelip;
“Filanca Ermeni genci hastadır, sizi çok görmek istiyor. Muhakkak görüşmeyi arzu ediyor. Teşrif edebilir misiniz?”
diye ricâ eder.
Hazret-i Şeyh o gence giderler, babasını odadan dışarı çıkartırlar. Gence, îmânı telkîn ederler. Genç, biraz sonra ölür.
Hazret-i Şeyh, babasına;
“Bu sizin değil, bizimdir”
buyurup, babasından cenâzesini alırlar ve Van’da müsliman kabristanına defn edilir.
(Son Halkalar I, sf. 123)
...
Kardeşim!
Evliyâullaha hürmet ve hizmet ile îmân selametine kavuşuluyor.
Onlara muhabbet, mukabelesiz kalır mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder