* Sual: *Ehl-i sünnet ne demektir? Mezheplere ayrılmak parçalanmak mıdır?* CEVAP *Ehl-i sünnet vel-cemaat demek, Resulullahın ve eshab-ı kiramın gittikleri doğru yolda bulunan âlimler demektir*. *Hak olan cemaat ve 73 fırka içinde Cehennemden kurtulacağı bildirilmiş olan Fırka-ı naciyye bunlardır.* Kur’an-ı kerimde mealen, *(Parçalanmayın)* buyuruldu. Bu âyet-i kerime, *itikadda, inanılacak bilgilerde* parçalanmayın demektir. Yani *nefslerinize ve bozuk düşüncelerinize* uyarak, *doğru imandan ayrılmayın* demektir. *İtikadda ayrılmak, parçalanmak elbette hiç caiz değildir.* Hadis-i şerifte de *(Cemaat rahmet, ayrılık azaptır)* buyuruldu. *(Parçalanmayın)* âyet-i kerimesi fıkıh bilgilerinde ayrılmayın demek değildir. Ahkamda, amellerde olan ictihad bilgilerindeki ayrılık, *hakları, farzları, amellerdeki, ince bilgileri* ortaya koymuştur. *Eshab-ı kiram da, günlük işleri açıklayan bilgilerde, birbirlerinden ayrılmışlardı.* Fakat, itikad bilgilerinde hiç ayrılıkları yoktu. Hadis-i şerifte, *(Ümmetimin ayrılığı [mezheplere ayrılması] rahmettir)* buyuruldu. *Dört mezhebin, amel bilgilerinde ayrılması böyledir.* (Hadika) 💧💧💧 *Mezhep imamı ne demektir* 💧💧💧 *Mezhep imamı demek, Kur’an-ı kerim ve hadis-i şeriflerde açıkça bildirilmiş olan din bilgilerini, Eshab-ı kiramdan işiterek toplayan, kitaba geçiren büyük âlim demektir*. *Açıkça bildirilmeyenleri, açıkça bildirilmiş olanlara benzeterek meydana çıkaran derin âlimlerdir.* *Eshab-ı kiramın herbiri müctehid ve mezhep imamı idi.* *Herbiri kendi mezhebinde idi.* Hepsi de, *mezhep imamlarımızdan daha üstün* idi. Mezhepleri daha kıymetli idi. Fakat, *bunlar kitaplara yazılmadığı için, mezhepleri unutuldu.* *Peygamberin, sahabenin mezhebi nedir* demek, *Ordu kumandanı, hangi bölüğün eridir veya Fizik öğretmeni, hangi sınıfın talebesidir* demeye benzer. Çünkü *sahabenin herbiri* bir *mezhep imamı*, hatta *mezhep imamlarının hocaları* idi. *Resulullah efendimiz de kâinatın hocası idi*. (Mizan, Hadika)
Ağızdan haram olan şeylerin girip çıkması ne demektir
*Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*
Ağızdan *Harâm* girmesi ne demek? Yâni yiyeceklerin *Helâl*’den mi, *Harâm*’dan mı geldiğinin belli olmaması demekdir.
Ağızdan harâm çıkması da, *Yalan*, *Dedikodu*, *Gıybet*, *Söz taşıma* ve *İftirâ* gibi harâmların işlenmesi demekdir.
Öyleyse *Yalan* söylemiyeceğiz, *Dedikodu*, *Gıybet* yapmıyacağız. *Söz* taşımıyacağiz, *İftirâ* etmiyeceğiz.
Böyle olursa, bunlara *Dikkat* edersek, Allahü teâlâ duâmızı *Kabûl* eder kardeşim. Eğer dikkat etmezsek, *Duâ*’mız kabûl olmaz.
● ● ●
Sultân Mahmûd-i Gaznevî, Ebül Hasan-i Harkânî hazretlerine; *Sizin hocanız Bâyezid-i Bistâmî hazretleri nasıl biridir?* diye sormuş.
Ebül Hasan-i Harkânî hazretleri de cevâben; Benim hocam *Bâyezid-i Bistâmî* hazretleri öyle biridir ki, Onu gören *Yehûdî* ve *Hristiyan*’lar, hemen *Müslümân* olurdu, buyurmuş.
Bu söz üzerine Sultân Mahmûd-i Gaznevî kahkahalarla gülmüş ve *Olur mu öyle şey?* demiş. Resûlullah Efendimizi, en yakınları olan *Ebû Cehil*, *Ebû Leheb* ve başkaları gördü.
Peygamber Efendimiz onlara *Yalvardı*, gene müslümân olmadılar da, senin hocanı gören *Yehûdî*’ler ve *Hıristiyan*’lar mı müslümân oluyordu? demiş.
Ebül Hasan-i Harkânî hazretleri de ona cevap vermiş ve buyurmuş ki: *Ebû Leheb* ve *Ebû Cehil* gibi kâfirler, Resûlullah Efendimizi, *Peygamber* olarak görmediler ki.
*Abdullahın Yetîmi* olarak gördüler. O *Göz*’le bakdılar, bunun için *Îmân* etmediler. Eğer onlar da Hazret-i Ebû Bekr gibi, *Allah’ın Peygamberi* olarak görselerdi, elbette *Îmân* ederlerdi.
Hocam *Bâyezid-i Bistâmî* hazretlerini gören yehûdîler, benim hocamı, *Allah’ın Evliyâ’sı* bilir, bu *Göz*’le bakar, onun için *Îmân* ederlerdi.
Bu cevap, Sultân Mahmûd-i Gaznevînin çok hoşuna gitmiş. *Çok doğru söyledin*, demiş ve Ebül Hasan-i Harkânî hazretlerine olan *Sevgi*’si kat kat artmış.
Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretlerinden sohbetler
*Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*
Ben *Yedi-sekiz* yaşlarımdayken, mektep dağılacağı zaman, muallimler talebeye toplu olarak bir *Şey* söyletirlerdi. Bu, *Âdet*’di o zamanlar. Şunları söylerdik.
*Ve dahî kabirde suâl meleklerine cevâbım;*
*Rabbim Allah, dînim islâm, kitâbım Kur’ân-ı azîmüşşân*.
*Peygamberim hazret-i Muhammed Mustafâ aleyhisselâm*.
Îtikâdda mezhebim ehl-i sünnet vel cemâat. Amelde mezhebim İmâm-ı A’zâm Ebû Hanîfe.
Bunu üç kerre söyler, sonra dağılırdık. Şimdikiler, Şarkı türkü söyletiyorlar çocuklara. O zamanki hocalarımız bize bunları söyletirdi.
Ne güzel. Bize bunu öğreten hocamız Tâhir Efendi diye biriydi. Yetmiş seneden fazla oldu, hâlâ unutmuyorum.
Kendisini Görsem belki tanımam, ama öğretdikleri hâlâ hâtırımda. Her hafta okunan Hatim’leri, Tâhir Efendinin Rûh’una da gönderiyorum.
● ● ●
Evliyâ’nın büyüklerinden Ebül Hasan-i Harkânî hazretleri, bir gün yolculuğa çıkacak olan talebele-rine;
Yolda eşkıyâ ile karşılaşırsanız (Yâ Ebel Ha-sen!) diyerek beni çağırın! diye tembîhte bulundu. Talebeler yola çıkıp, az sonra Eşkıyâ ile karşılaşdılar.
Fakat hocalarının tembîhini unutup, Hemence; Yâ Rabbî bizi kurtar! diye yalvarmağa başladılar. Ama hepsi de Soyuldu’lar.
Sabahleyin bir de bakdılar ki, içlerinden Biri so-yulmamış. O soyulmıyan arkadaşlarına; Sen ne yapdın da, eşkıyâlar seni görmedi? diye sormuşlar.
O da demiş ki, eşkıyâlar beni gördüler. Yalnız ho-camız bize; Yolda eşkıyâ ile karşılaşırsanız (Yâ Ebel Hasen!) diye beni çağırın! demişdi ya, ben de öyle dedim. Onun için bana dokunmadılar.
Soyulan arkadaşları şaşırmışlar. Geri dönüp Hoca-ları’na sormuşlar. Hocaları onlara buyurmuş ki:
Siz, Allah’dan yardım istediniz, ama Hangi ağız’la istediniz? Harâm giren ve Harâm çıkan ağızla ya-pılan Duâ’yı Allahü teâlâ kabûl etmez.
Arkadaşınız, benden Yardım isteyince, ben onu Duydum ve arkadaşınız için Duâ etdim. Allahü teâlâ da benim duâmı Kabûl etdi ve o arkadaşınız öyle kurtuldu, buyurmuş.
Abduh'un zehirli fikirleri
Biz müslimânlar, târîh boyunca, *yalancı din adamlarından, iftirâcılardan,* çok ibret dersi aldık. Bir zemânlar, *ibni Teymiyye,* orta şarkın îmânını yıkmağa kalkışmıştı.
*Ehl-i sünnet âlimleri, onun haddini bildirdi.*
Binlerce ilim kitâbı, onun çürük fikirlerini red ederek, rezîl eylediler.
1800'lerin sonu, 1900'ların başında, *Mısır'da Abduh isminde biri, masonlarla işbirliği yaptı.*
Hıristiyanlıkta *protestanlık* adında melez bir zümre çıkarıldığı gibi, bu sapık da, *Ehl-i sünneti beğenmeyip, islâmiyete garbın dinsiz felsefesini* sokuşturmağa kalkıştı. Bu da, cevâbını aldı.
Fekat ne yazık ki, *Kâhire mason locası başkanı olan Abduh'un* zehrli fikrleri, bir yandan *Mısır'da Câmi’ul-ezhere* yayıldı.
Böylece Mısır'da, *Reşîd Rızâ ve Ezher medresesi Rektörü Mustafâ Merâgî ve Kâhire müftîsi Abdülmecîd Selîm ve Mahmûd Şeltüt ve Tentavî Cevherî ve Abdürrâzık pâşa ve Zekî Mubârek ve Ferîd Vecdi ve Abbâs Akkâd ve Ahmed Emîn ve Doktor Tâhâ Hüseyn pâşa ve Kâsım Emîn gibi (Dinde reformcular)* türedi.
Bir yandan da, üstâdları *Abduha yapıldığı gibi, bunlara da ilerici islâm âlimi denilerek, kitâbları türkçeye terceme edildi*.
*Birçok din adamının doğru yoldan kaymasına sebeb oldular.*
Büyük islâm âlimi, *14. asrın müceddidi olan Seyyid Abdülhakîm Arvasi* “rahmetullahi aleyh”,
*(Kâhire müftüsü Abduh, islâm âlimlerinin büyüklüğünü anlıyamamış, islâm düşmanlarına satılmış, sonunda mason olarak, islâmiyeti içerden yıkan azılı kâfirlerden olmuştur. İzmirli İsmaîl Hakkı, Ömer Rıza Doğrul, Hamdi Akseki ve Şerâfeddîn Yaltkaya ve Şemseddîn Günaltay ve Mustafâ Fevzî ve Konyalı Vehbî ve Muhammed Âkif ve dahâ nice din adamları, onun kitâblarını okuyarak tesîri altında kalmışlar, çeşitli yollar tutmuşlardır)* buyurdu.
Kaynak: Hak Sözün Vesikaları
Ehl-i sünnet âlimlerinin felsefe ile hiç alâkaları yokdur
~~~
Dinde reformcu diyor ki,
*(Dîni bu hâle, ya’nî nazarî felsefe hâline getiren, sonra gelen islâm âlimleridir. Bir takım ta’rîf ve tahdîdler sokdular. Kısmlara ayırdılar.)*
~~~
Cevap:
Dîne ta’rîfler, tasnîfler, sınırlar koyarak, felsefe hâline getirmek suçu ile, islâm âlimlerine çatmakdadır.
Hâlbuki, *Ehl-i sünnet âlimlerinin felsefe ile hiç alâkaları yokdur*. Çünki onlar, *felsefecilerden çok yüksekdirler.*
Şu kadar var ki, *Emevîler zemânında, üç kıt’aya yayılan müslimânlar, çeşidli kâfirlerle* karşılaştılar.
Hâricî, mu’tezile gibi *bozuk fırkalar da meydâna çıkıp, yeni müslimân olanları aldatmağa* başladılar.
Ehl-i sünnet âlimleri *müslümânların dinlerini korumak* için *çeşidli dinlere ve felsefecilere ve zındıklara* cevâb vermek zorunda kaldılar.
Onlara, *istedikleri gibi ve felsefelerine uygun cevâblar* hâzırlayarak, *kelâm ilmini* her tarafa yaydılar. Böylece, *gençlerin aldatılmasını önlediler.*
*Bu hizmetlerini övmemiz, onlara şükr ve düâ etmemiz lâzım iken, onları bu yüzden kötülemeğe kalkışmak, bir müslimâna yakışır mı?*
Faideli Bilgiler - Sayfa 119, 120
Hazreti Fatıma Annemizin Vefatı
Sohbet: Hazreti Fatıma Annemiz Vefat'ına Yakın bir gün, Allah'ın Arslanı Hazreti Ali Radiyallahu anh. Kerremallahu veche, Hazreti Fatıma'nın yanına girer ve onu Hazreti Hasan ile Hazreti Hüseyin'i yıkarken görür, yıkadıktan sonrada saçlarını tarar elbiselerini yıkar ve hamur yoğurup bolca ekmek yapar ve bu süre zarfında Ali Radiyallahü anh ile hiç konuşmaz.
Bu duruma şaşıran Ali, Keremallahu veche Ey Fatıma sende bugün daha önce hiç görmediğim bir acayiplik var,Çocukları yıkadın, elbiselerini giydirdin ve çokça da ekmek yaptın ama benimle tek bir kelime dahi konuşmadın!
Hazreti Fatıma Radiyallahü anh şöyle cevap verir:Ey Ali; ben bir yere misafir gideceğim, çocuklarım aç kalmasın diye de ekmek yaptım.
Seninle konuşmama sebebim ayrılmak üzere oluşumdandır ve sonra da babası hakkında şu beyitler dilinden dökülür:Sana olan şevkim arttığı zaman kabrini ziyaret ederim
Sana gelir ve ne halde olduğumu bilmen için ağlarım
Ey sahranın sakini seni zikretmek ve anmak bana bütün musibetleri unutturdu
Toprak altında olduğun için bizlere görünmesen dahi.
Sen mahzunun kâlbinde görünürsün.
Sonrasında Hazreti Ali Misafirin yanından ne zaman dönceksin diye sorar.
Hazreti Fatıma: kıyamet gününe kadar dönüşüm yok der.
Hazreti Ali: bu ne biçim bir söz ya Fatıma vahiy kesildi, sana bunu kim haber verdi? der.
Hazreti Fatıma: dün babam Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem'i rüyamda gördüm ve bana "kızım Fatıma süre epey uzadı, şevkim arttı seni bekliyorum, dedi.
Hazreti Fatımadan bu sözleri duyan Hazreti Ali'nin dilinden şu şiir döküldü:İki halilin buluşması ayrılıktır
Ayrılıktan aşağı her şey kolaydır.Ahmetten sonra Fatıma'yı da kaybetmem
Hiç bir dostluğun dâimi olmadığına delildir
Onları kaybettikten sonra nasıl yaşar nasıl uyurum...
Sonra Hazreti Fatıma Hazreti Hasan ile Hüseyin'i çağırır, Hasan'ı sağ uyluğuna Hüseyin'i de sol uyluğuna oturtur yüzlerine uzun uzun bakar ve ağlayarak şu mısraları dile getirir:
Benden sonra elbiselerinizi kim yıkar saçınızı kim tarar ki. Keşke zor günlerinizde yanınızda olsam. Şehadetinize tanık olsam ve sizin için ağlasam der.
Hazreti Fatıma'nın bu sözlerini duyan Hazreti Ali şöyle der:
Ölüm zordur ama gariplerin, gençlerin ve yetimlerin ölümü daha zordur.
(Çünkü Hz Fatıma Medine'de hem garip hem genç hemde yetimdi)
Ey Fatıma:
Senden bir isteğim var, baban Resulullahı görürsen ona selamımı ilet, ve onu çok özlediğimi söyle.
Diğer isteğim ise eğer benden razı değilsen beni Resûlullaha şikayet etme, çünkü ben fakirim ve senin kadrini bilemedim.
Ve diğer isteğim ise beni kıyamet günü zebanilerin elinde görürsen bana şefaat et..
Bunları duyan Fatıma Radiyallahu anh Hazreti Ali'ye, ya Ali:
Benimde senden bazı isteklerim var der.
ölürsem beni sen kefenle ve sen göm, Eğer garip yetim ve genç görürsen benim gençliğimi ve garipliğimi hatırla.
Hasan ile Hüseyin'e bağırma ve dövme.
Ve bil ki ya Ali babam Muhammed Sallallahu aleyhi ve sellem, semada ki melekleri ve ölüm meleği geldiler.
Şimdi kalk ve hokkamı getir, Hazreti Ali hokkayı getirir.Hazreti Fatıma şöyle der ya Ali beni gömeceğin zaman bu hokkadaki kağıdı çıkar ve açıp bakmadan kefenimin içine koy.
Ey Fatıma :Bu kağıtta ne var? Allah için söyle der. Fatıma Radiyallahü anh şöyle anlatır: Babam beni evlendirmek istediğinde, ey Fatıma Ali'yi seninle 400 dirhem mehire evlendireceğim.
Hazreti Fatıma: Ben Ali'ye razıyım ve 400 dirhem mehire de gerek yok, dedim.
Bunun üzerine Cebrail aleyhisselam geldi ve babama şöyle dedi: ey Allah'ın Resulü Allahu teâlâ diyorki cennet ve içindekileri Fatıma'ya mehir kıldım.
Bende razı olmam deyince, ne istersin dedi.
Bende ümmetinin hepsine şefaât etmek dedim, çünkü kâlbim her dem onlar ile meşgul dedim.
Bunun üzerine Cebrail aleyhisselam bir kağıt getirdi, o kağıdın içinde Fatıma'nın mehri ümmeti Muhammede şefaâttir, yazıyordu.
Bende kıyamet günü o kağıdı alıp Allahım Ümmeti Muhammedi şefaât ile kurtar diyeceğim.
Kıyamet yerinde biri şöyle nida edicek...
Ey Topluluk: Birazdan Hazreti Fatıma geçecek...
O sırat köprüsünden geçene kadar gözünüzü kapayın, nitekim o kendini yıkayıcılardan setrettiği için Allahta onu Huzur-u Mahşerdeki herkesin gözünden koruyacak göstermeyecek
Ve o gün Hasan ile Hüseyini süsleyip Mescide göndermişti çünkü Resulullah Sallâllahu Aleyhi ve sellem ona altı ay sonrada sen peşimden geleceksin diye haber vermişti.
Ona hizmet eden ihtiyara kimsenin yanıma girmesine izin verme bugünümü Namaz ve münacat ile geçireceğim deyip gusül alıp kendini kefenleyip babasınından geri kalan koku ile kokulanıp yüzünü kapatıp tecdidi iman yaptıktan sonra ölüm meleğine ruhunu teslim alması için emretmiştir.
Kuşluk vakti Hazreti Hasan ile Hüseyin yanına gelir ve odasına girerler ve onu uyuyor zannederler. Hasan Radiyallahu anh Hazreti Hüseyin'e kaldır Annemizi, Namaz vakti geldi, der.
O da Anneciğim kalk der.
Hemen nida gelir "ölmüşe nasıl nida edersin".
Yüzünden örtüyü kaldırınca yüzünden nurlar ışıldadığını görür ve ruhunu teslim ettiğine emin olurlar.
Hem onlar ağlar hem ihtiyar ağlar hemde komşular ağlar.
Ağlama sesleri yükselince Hazreti Ali Mescidden hızlıca çıkar gelir ve yastığının altında ufak bir kağıt bulur.
Kağıtta Hasan ve Hüseyin'i sana emanet ediyorum yazılıdır.
Tekrardan yıkar eşi Fatımayı, çünkü hem Hazreti Fatımanın vasiyeti böyledir hemde Resûlullah Sallallahu aleyhi ve sellem ona"
Ey Ali: Fatıma senin Cennette de eşin olacak, onu sen yıka ve Bakî Mezarlığına göm demiştir.
✨Ezelden ebed'e kadar Yüce Allah'ın Salât ve Selâmı Efendimiz Muhammed Mustafa'ya, Hazreti Ali'ye Hazreti Fatıma'ya, Hasan ve Hüseyin Efendilerimize, Bütün Ehli Beytin ve tüm Eshâb-ı kiram'ın Üzerine Olsun...
RABBİM ŞEFAATLERİNE NAİL EYLESİN AMİN🤲🏻💚🌷🤍🌹✨
Dört mezhebin âlimleri
Dinde reformcu diyor ki: *(İnsanların çoğu Kitâbdan ve Sünnetden hüküm çıkarmaktan âciz olsalardı, bu hükümler ile bütün insanlar mükellef edilmezdi. İnsan, inandıklarını delîlleri ile bilmeli.)*
Cevap:
*Dört mezhebin âlimleri, derin ilmlerini Kur’ân-ı kerîmden ahkâm çıkarmakta kullanmadılar.* Buna cesâret edemediler.
*Resûlullahın ve Eshâb-ı kirâmın bildirdiklerini anlamakda kullandılar.*
*Allahü teâlâ, insanlara Kur’ân-ı kerîmden hükm çıkarınız diye emr etmiyor.*
*Resûlümün ve Eshâbının çıkardığı hükmlere uyunuz, bunları kabûl ediniz* diyor.
*Bid’at sâhiblerinin,* ya’nî *mezhebsizlerin*, bu inceliği anlıyamamaları, *kendilerini felâkete* sürüklemiştir.
Bir âyet-i kerîmede meâlen,*(Resûlüme itâ’at ediniz!), (Resûlüme tâbi’ olunuz!)* buyuruldu.
Bu âyet-i kerîme ve Resûlullahın *(Eshâbımın yoluna sarılınız!)* emri, bu sözümüzün vesîkasıdır.
*Mezheb imâmlarına uymak, Allahı ve Resûlü bırakıp, kula kul olmak olsaydı, Eshâb-ı kirâma uymak da böyle olurdu.*
*Böyle olmadığı için, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, bunu emretmiştir.*
Faideli Bilgiler - Sayfa 117
(Mezhep imamına yani mezhebinin ilmihal kitabına uyan eshabı kirama, oradan peygamberimize, oradan Kur'an'ı kerime uymuş olur. Direkt kuranı kerim ve hadisi şeriflerden hüküm çıkartan, kendi görüşüne uymuş olur. *Bu inceliği iyi anlamalıdır.* İlmilhal kitabına uyan, dinini ilmihal kitâbindan öğrenen müslüman ehli sünnet musluman olur. Tam İlmihal Saadet-i Ebediyye kitabı rehberimiz olmalıdır.)
♦️ ON CÜMLE
Muhammed bin Hişâm anlatır: Ma’rûf-ı Kerhî bana; “Sana; dünya ve ahiret saadeti için on cümle öğreteyim. Böyle dua edenin duası kabul olur” dedi. “Yazayım mı” dedim. “Hayır, Behr bin Hâris nasıl tekrar ederek bana öğrettiyse, ben de aynı şekilde sana öğretirim” diyerek şu hadisi bildirdi:
🌹 Her namazdan sonra, şu on cümleyi söyleyenin dualarını Allahü teâlâ kabul eder:
1- Dinim için Allah bana kâfidir.
2- Dünyam için Allah bana kâfidir.
3- [İki cihan] endişelerim için Allah bana kâfidir.
4- Haset eden için Allah bana kâfidir.
5- Bana haksızlık eden için Allah bana kâfidir.
6- Kötülük etmek isteyen için Allah bana kâfidir.
7- Ölüm anında Allah bana kâfidir.
8- Kabirde Allah bana kâfidir.
9- Mîzanda Allah bana kâfidir.
10- Sıratta Allah bana kâfidir.
Kendisinden başka hiçbir ilâh olmayan Allah bana kâfidir. Ona tevekkül eder, Ona yalvarırım.
📚 [Hadîs-i şerîf - Nevadir-il Usul, Hakim-i Tirmizi]
Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretlerinden sohbetler
*Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*
Hiç *Cehennem*’e girmiyecek olan, doğrudan doğruya *Cennet*’e gidecek olanlar, sâdece *Ehl-i sünnet* yolunda olan *Müslümân*’lardır.
Bu *Yol*, Peygamber aleyhisselâmın *Yolu*’dur. Ehl-i sünnet ne demek? Ehl-i sünnet, *Dört mezheb’den birinde bulunmak demekdir*.
Elhamdülillah, Rabbimiz bize *Ehl-i sünnet*’den olmayı *Nasîb* etmiş.
Allahü teâlâ bizi *Cehennem*’den kurtulacak olan ve doğrudan *Cennet*’e gideceklerden eylemiş. Ne büyük *Ni’met*.
Onun için *Rabbimiz*’e ne kadar *Şükr*’etsek azdır kardeşim. Allahü teâlâ hepimize *Din* ve *Dünyâ* seâdeti versin.
******
*Îmân* demek; *Âmentü*’de bildirilen altı tâne îmânın şartına *İnanmak*, İslâmiyeti *Kabûl* etmek ve *Beğenmek*’dir.
Pekiii İslâmiyet nedir? Allahü teâlânın *Emir*’lerine ve *Yasak*’larına, *İslâmiyet* denir.
Demek ki, Allahü teâlânın emirlerini ve yasaklarını *Kabûl* edip, *Beğenmek*, bir de *Âmentü*’nün şartlarına inanmak. İşte *Îmân* budur.
*Âkıl* olan, yâni *Akıllı* olan insan, bunları hemen *Kabûl* eder. Allahü teâlâ, *Fâide*’li olan şeyleri emretmiş, elbette yapacağız. *Fâide*’si bizedir.
*Zarar*’lı olan şeylerden de sakınacağız ki, *Zarar*’ı bizedir. Ama bir insan, aklına uymayıp da *Nefs*’ine uyarsa, o zaman *Felâket*’e gider.
İnsanın nefsine *Tatlı* gelen şeyleri Allahü teâlâ *Yasak* etmiş, nefsine *Güç* gelen şeyleri ise *Emr* etmişdir.
O’nun *Emr*’etdiği şeyler, nefse *Zor* geliyor. Aksine Rabbimizin *Yasak* etdiği şeyleri, *Nefs* seviyor, onlardan *Lezzet* alıyor.
Kim *Nefs*’ine uyup da mâzallah Allahü teâlânın *Emir*’lerini ve *Yasak*’larını beğenmiyor, kabûl etmiyorsa, işte buna *Kâfir* denir.
İsterse *Âmentü*’nün altı şartına da inansın, yine *Kâfir*’dir. Peki, *İslâmiyet* nedir?
Allahü teâlânın *Emir*’lerine ve *Yasak*’larına *İslâmiyet* denir. İslâmiyeti kabûl etmiyen, beğenmiyen, *Kâfir* olur.
Niçin islâmiyeti kabûl etmiyor? *Nefs*’ine tâbi oluyor da onun için. Hâlbuki *Nefs*, insanın *Düşman*’ıdır. İnsan, düşmanına *Tâbi* olur mu?
Ahirette zaman yoktur
*Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*
Her *Gün*, her *An*, dünyânın her yerinde *Namaz* kılınıyor ve o namaz kılanlar, bize *Selâm* ve *Duâ* ediyorlar. Şu anda biz burada otururken, uyurken, bize *Duâ* ediyorlar.
Aynı şekilde, biz de namâza duruyoruz, bütün *Eshâb-ı kirâm*’a, bütün *Melek*’lere, bütün *Evliyâ*’lara ve dünyâdaki bütün *Müslümân*’lara duâ ediyoruz.
Velhâsıl biz, her an, *Binler*’ce, *Milyon*’larca müslümandan *Duâ* alıyoruz. Yine her namazda biz de *Milyon*’larca müslümana *Duâ* ediyoruz.
● ● ●
*Mürşid-i kâmil* olan evliyânın *Kalp göz*’ü açıkdır kardeşim. Onlar, *Kabir*’de olanları görüyorlar, *Mahşer*’de olanları görüyorlar, *Sırat* köprüsünü, *Mîzân*’ı, yâni *Terâzi*’yi görüyorlar.
Hattâ *Cennet*’i görüyorlar, *Cehennem*’i görüyorlar. Çünkü âhiretde *Zaman* yok. Zaman, bu *Dünyâ*’da var, orada yok.
Meselâ Peygamberimiz aleyhisselâm, *Mîrâc*’da hazret-i *Osmân*’ın, koşarak *Cennet*’e girdiğini gördü. Hâlbuki hazret-i Osmân henüz vefat etmemişti, *Dünyâ*’da yaşıyordu.
Orada zaman olmadığı için, hazret-i Osmânı *Cennet*’e girerken gördü. Çünkü bu dünyâ bir *Hayâl*. Ne demek hayâl? Yâni, *Ayna*’daki bir *Görüntü*. Aslı olmasa, görüntü olmaz.
Dünyâ, *Asıl* değil ki. Asıl olan, *Âhiret*’dir. Hazret-i Osmânın gerçek *Hayât*’ı, âhiretde. Burada zaman olduğu için *Ölüm*’ü bekliyor. Niçin? Öldükden sonra o gerçek hayâtda *Cennet*’e gitsin diye.
Âhirette zaman yok. *Ezel* ve *Ebed*, orada bir *An*’dır. *Mebde* ve *Müntehâ*, yâni baş ve son, *Milyar*’larla sene, orada bir *An*’dır. Biz zamanlı yaratıldık. Zamanlı *Doğduk*, zamanlı *Büyüdük*.
Onun için *Zamansız*’lık ne demek, aklımız ermez. Aklımız ermiyor bizim bu işe. İşte *Kalp gözü* açık olanlar, *Kıyâmet*’i de görüyor, *Cennet*’i de görüyor, *Cehennem*’de yananları da görüyor.
Şimdiki *İslâm* düşmanları geberip de Cehenneme gidiyorlar ya, onların *Cehennem*’de yandıklarını, *Kalp gözü* açık olanlar görür efendim.
Nasıl görürler? *Kalp*’lerinden âhirete bir *Pencere* açılır, o pencereden *Âhiret*’i görürler
Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretlerinden sohbetler
*Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*
*Üniversite*’de okurken, Cumartesi günleri *Bâyezid* câmiine gider, en önde *Yer* kapar, Abdülhakim Arvasi Efendi hazretlerinin tam *Karşısı*’nda oturur, *Zevk*’le dinlerdim.
Ne *Güzel* günlerdi yâ Rabbî! Şimdi *Hasret*’iyle yanıyorum Efendi’nin. O günlerin bereketiyle bu *Kitap*’lar yazılıyor kardeşim.
*Arabî* ve *Fârisî* kitapları okumak kolay mı? Hele de *Yazmak!* Çok zor, çook. Bu, ancak *Büyük*’lerin himmetiyle, onların *Yardımı*’yla oluyor.
● ● ●
Her hafta, *Cumâ Namâzı*’ndan sonra, beş on dakîka *Sohbet* yapıyoruz. Ne konuşalım? *Fitne fesat* zamânında ne konuşulur?
Peygamber Efendimiz buyuruyorlar ki: *Huzûr* on kısmdır, dokuzu *Susmak*’dadır. Fitne fesat zamânında *Ne* yapmak lâzım?
Onu da Peygamber aleyhisselâm *Haber* veriyor. Peygamberimiz *Ne* dediyse, *Ne* buyurduysa, biz de *Onu* yapacağız kardeşim.
Peygamber aleyhisselâm buyuruyor ki: Ümmetim arasında *Fitne Fesat* yayıldığı zaman, bir kimse benim *Sünnet*’ime yapışırsa, ona yüz *Şehîd Sevâbı* var.
Yine Peygamber aleyhisselâm buyuruyor ki: *Men temesseke bi sünnetî, inde fesâdi ümmetî. Elehu ecürü mieti şehîd*, buyuruyor. Ne demek bu?
Yâni *Men*, bir kimse, *Temesseke bi sünnetî*, benim sünnetime yapışırsa, *İnde fesâdi ümmetî*, ümmetimin arasında *Fitne Fesat* yayıldığı zaman.
Yâni şimdi, bu zamanda, kim benim sünnetime yapışırsa. *Elehu ecürü mieti şehîd*, ona, yüz *Şehîd* ecri, yüz *Şehîd* sevâbı var.
*Yüz* şehîd sevâbı, *Şaka* değil. Sünnete yapışmak ne demek? Bunu da *Hadîka* ve *Berîka* kitapları yazıyor, bizlere bildiriyor.
Sünnete yapışmak demek, *Îtikâd*’da ve *Amel*’de ehl-i sünnet *Âlim*’lerinin bildirdiği *Yol*’a, yâni ehl-i sünnetin *Yolu*’na yapışmakdır.