“Sözlerin büyüğü, büyüklerin sözüdür."
“Mamak’ta (vazifeli) iken, İmâm-ı Rabbânî ve oğlu Muhammed Ma’sûm hazretlerinin (kaddesallahu teala esrarehuma) üçer cildden müteşekkil bulunan eşsiz Mektûbâtlarının, Müstakimzâde tarafından Osmanlıcaya yapılan tercemeleribi birkaç kere okuyarak, anlamağa çalıştım. Bu altı cild Mektûbât’tan en mühim bulduğum yerleri maddeler halinde yazıp, üç bin sekiz yüz kırk altı madde oldu. Sanki Mektûbâtın muhtasarı, özü oldu. İstanbul’a gelince, bu defteri, Seyyid Abdülhakim efendiye (kaddesallahu teala sirreh) okudum. Hepsini birkaç saatte dikkatle dinledi ve çok beğendi ve;
“Bu bir kitap olmuş, ismini ‘Kıymetsiz Yazılar’ koy,
buyurmuştur. İsminin ma’nâsında durakladığımı görünce;
“Anlamadın mı? Bu yazılara kıymet biçilebilir mi?”
demiştir.
(Gün Batarken Gördüğüm Son Işık, sf 57 ve 182)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder