Hace Mevdud-i Çeşti hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” vefatı yaklaşınca, ara ara başını kaldırıyor ve sanki birini bekler gibi kapıya bakıyordu.O esnada, nur yüzlü ve temiz elbiseli bir zat, selam vererek içeri girdi.Elinde bir ipek parçası, üzerinde birkaç satır yeşil bir yazı yazılıydı.Onu, Mevdud-i Çeşti hazretlerine verdi.O da bunu gözlerine koyup, teslim etti ruhunu.Cenazesi çok kalabalıktı.Öyle ki, Evliya ruhlarının tamamı orada toplanmıştı sanki.Hatta cinler bile hazır oldular cenazede.Sesleri duyuluyor, ama görünmüyordu kendileri.Namazı kılınıp da omuzlara alınınca, taşıyanlar hayrette kaldılar.Zira hiç ağırlığı yoktu.
Havada gidiyordu sanki tabut.Binlerce gayri müslim, bunu görmüş ve bu sebeple iman etmişlerdir.Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki;
Hiç özrü olmaksızın, tembellikle bir vakit namaz kazaya kalırsa, eğer kazasını kılmaz ve tövbe etmezse, cezası Cehennemde yanmaktır.Zira bu, Allah’ın emrini hafife almaktır.O namazı acele kaza etmelidir. Yoksa, cezası, zaman geçtikçe kat kat artar. Yani o farz namazı kaza edecek kadar boş ve müsait dakikalar geçtikçe, ateşte yanacağı müddet de çoğalır.
Kardeşlerim, insan ne kadar ahmaktır ki, kendi Yaradanına durmadan isyan ediyor.Her gün, türlü türlü günahları işler de, yine hiç üzülmeyip keyf eder gayet rahat.Halbuki bu gün yarın mutlaka ölecek ve bunların hesabını bir bir verecektir Sahibine.
(Hace Mevdud-i Çeşti hazretleri “rahmetullahi aleyh”)
