- Yâ Rabbi bize hakkı hak olarak göster ve hakka uymamızı ihsân eyle. Bâtılı bâtıl olarak göster ve ondan uzak olmağı ihsân eyle! İnsan her şeye muhtâcdır. Allahu teâlâ ganiyy-i mutlaktır. İnsan kendisini bildi, ya'nî kendisinin her şeye muhtâc olduğunu ve Cenâb-ı Hakkı ise kendisine muhtâc olunan bilirse, Cenâb-ı Hakkı Razzak, kendisini merzuk ve mahlûk, Cenâb-ı Hakkı Hâlık ve sâire bilirse, işte: "Nefsini bilen Rabbini bilir" bu demektir.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî kuddise sirruh)
-Din kitablarında der ki: Fenâ adamların salahı [iyi edilmesi] habishânede, çocukların salahı mektebde, kadınların salahı evdedir.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
-Zevcenin [hanımın] en büyük ni'meti, kocasının kendisinden râzı olmasıdır. Evlâdın en büyük ni'meti, babasının kendisinden râzı olmasıdır. Kölenin en büyük ni'meti efendisinin kendisinden râzı olmasıdır.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
-Dünya hayâtı ruh iledir. Âhıret hayâtı îman iledir. Dünya hayatı ana rahminden başlar. Sekaratta biter. Âhıret hayatı sekeratta başlar, nihâyeti yoktur. Sekerâtı îman selâmeti ile geçiren ebedî hayâta nâil olur. Sekerâtı îmanla geçiremeyen ebedî ölüme düçâr olur.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
-Sabr üçtür: 1-Tâat ve ibâdet meşakkatine katlanmak. Ya'nî nefsine muhâlefet ve Allahu teâlânın emrine muvâfakat etmek. 2- Günâhın zevkini terke sabr etmek. 3- Belâlara sabr etmek.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
- Melek nefh-i rûh [ruhun üflenmesi] esnâsında insana dört şey yazar: Rızk,ecel, amel, Saîd mi, şakî mi? Saîd kimdir? Sekerât zamanında îmanla gidendir.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
- Eshâb-ı Kehf'in kalblerini irfân ve muhabbet-i ilâhiyye [Allah sevgisi] o kadar istilâ etmiş [kaplamıştı] ki, vatanlarını, mal ve menâllerini,evlâd ve iyallerini unuttular. Vekil ve vezîr çocukları idiler. Eshâb-ı Kehf, mağarada üçyüzdokuz sene uyudular. Eshâb-ı Kehf'in, şerrinden kaçtıkları melikin adı Dakyanus idi. Putperest idi. Onları da putlara tapmağa mecbûr etmek istedi. Onlar ise, akıllı, necîb gençler idi. Cenâb-ı Hakka ilticâ ederek bir mağaraya kaçtılar. Orada üçyüzdokuz sene uyuduktan sonra uyandılar. Yemek ve sâire tedârik etmek üzere, içlerinden en akıllı, fatîn [zeki] ve en hakîm olan Yemlihâ'yı gönderdiler. Kendileri yedi kişi idiler. Köpekleri sekizinci idi. İsimleri şöyledir: Yemlîhâ, Meksîna,Meslîha,Mernûş, Debernûş,Şâzenûş,Kefeştatayyûş. Yedincisi çoban idi. Köpekleri Kıtmir idi. Bunların isimlerini taşıyan ve ezberleyen veya evinde bulunduranın imdadına yetişeceklerini va'd etmişler. Bunlar Peygamberlerden aşağıdadırlar. En büyük evliyâdandırlar. Onun için Cenâb-ı Hak Kur'ânı azîmüşşânda onlardan bahs eder.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî kuddise sirruh)
Hak sübhânehü ve teâlâ halk ettiği mahlûkatın bütün dünyevî ve uhrevî menfeatini mutazammın,şâmil,câmi',şâfi,kâfî olarak kemâl-i ihtimâmla, Cebrâil-i emîn vâsıtasıyla Peygamberine (sallallahü aleyhi ve sellem) gönderdiği kaide ve usûllerdir. Din neden ibârettir? Hâlis olmak, saf olmaktan. Dinin hâricinde hiçbir menfaat yoktur. Dinin dâhilinde hiçbir mazarrat yoktur.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî kuddise sirruh)
- Biliniz ki, bizim bu yolumuz, tahkik,tasdîk,cehd, amel ve tenezzüh [ma'siyetten beri olmak], haramdan gözünü yummak, eli, avret yeri ve dili temiz olmak yoludur. Kim bunlardan birini yapmazsa, bu yol onu ister istemez kendinden dışarı atar, uzaklaştırır.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
- Levh-i mahfûz, nazargâh-ı melâike ve nazargâh-ı evliyâdır. Kur'ân-ı azîmüşşânın ilm-i ilâhîden Levh-i mahfûza mebde-i nüzûlü [ilk inişi] Leyle-i Berâ'ttadır. Nihâyet nüzûlü [son inişi] Leyle-i Kadirdir. Araları kırk gündür.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî kuddise sirruh)
-Fadl ve kemâl sâhibini, ancak fadl ve kemâl sâhibi bilir, tanır.
(Seyyîd Abdülhakîm Arvâsî)
