Şehâdet getirmenin yüzotuz kadar fâidesi vardır. Ammâ dört şeyden biri bulunursa, fâidesi yokdur.
O dört şey:
1-Şirk,
2-şek,
3-teşbîh,
4-ta’tildir.
Şirk, Allahü azîm-üş-şânın zâtında birşeyi ortak koşmağa denir.
Şek, dinde meks etmeğe (durmağa, tevakkuf etmeğe),
teşbîh -vehmen- Allahü teâlâyı bir mahlûka benzetmeğe,
ta’til, (Allah âleme karışmaz, her şey vakti geldikde, kendi tabîatiyle olur) demeğe denir.
Ve dahî, yüzotuz fâidenin, otuzu bu mahalde zikr olunmuşdur: Otuzdan beşi, dünyâda ve beşi, ölürken ve beşi, kabrde ve beşi, arasâtda ve beşi, Cehennemde ve beşi, Cennetdedir.
Dünyâda olan beş fâide:
1- Adı güzel çağrılır.
2- Ahkâm-ı islâmiyye kendisine farz olur.
3- Boynu kılıncdan kurtulur.
4- Allahü azîm-üş-şân, ondan râzı olur.
5- Cümle mü’minler, ona muhabbet eder.
Ölürken olan beş fâide:
1- Azrâîl “aleyhisselâm” ona güzel sûretde gelir.
2- Yağdan kıl çeker gibi, rûhunu alır.
3- Cennet kokuları gelir.
4- İlliyyîne çıkar, müjdeci melekler gelir.
5- Merhabâ yâ mü’min! Sen Cennetliksin denir.
Kabrde olan beş fâide:
1- Kabri geniş olur.
2- Münker ve nekir güzel sûretde gelir.
3- Bir melek ona bilmediğini ta’lîm eder.
4- Allahü azîm-üş-şân bilmediğini hâtırına getirir.
5- Cennetdeki makâmını görür.
Arasâtda olan beş fâide:
1- Süâl ve hisâbı âsân olur.
2- Kitâbı sağından verilir.
3- Mizânda sevâbı ağır gelir.
4- Arş-ı rahmân altında gölgelenir.
5- Sırâtı yıldırım gibi geçer.
Cehennemde olan beş fâide:
1- Cehenneme girerse, Cehennem ehli gibi, gözleri gök olmaz.
2- Şeytânı ile çatışmaz.
3- Ellerine ateşden kelepçe, boğazına zincir vurulmaz.
4- Hamîm suyundan içirilmez.
5- Ebedî Cehennemde kalmaz.
Cennetde olan beş fâide:
1- Cümle melekler ona selâm verir.
2- Sıddîklar ile refik olur.
3- Ebedî Cennetde kalır.
4- Allahü teâlâ ondan râzı olur.
5- Allahü teâlânın didârını görür.
İslâm Ahlâkı sf. 197
