Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretlerinden sohbetler

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

*Ubeydullah-ı Ahrâr* hazretleri, silsilemizin büyüklerindendir. Allahü teâlâyı, bir an bile unutmazdı. Bununla birlikle, 113 tâne Çiftliği vardı. Herbirinde, yüzlerce insan çalışırdı.

Her çiftlikde yüzlerce buğday tarlası, binlerce davarları vardı. İşçiler, hesaplarını Ona getirirlerdi. O mübârek zât, hepsini dinler ve *Zekât* hesaplarını yapar, buna rağmen Allahü teâlâyı bir an unutmazdı. 

Çünkü mübârek kalbi, *Allah sevgisi* ile dolu idi. Bir kalb, Allah sevgisi ile dolu olunca, o kalb zikreder. Hattâ bu büyüklerin her *Zerre* si, yâni her *Hücre* si zikreder kardeşim. 

*Men dakka bâb-el kerîmi infetehâ*. Yâni, Kerîm’in kapısı çalınırsa, açılır. Kerîm, burada cömert demekdir. Yâni *Cömert* insanların kapısını çalarsanız, o kapı muhakkak açılır. 

*Men*; bir kimse, *Dakka*; çalarsa, *Bâb-el kerîmi*; kerîmin kapısını, *İnfetehâ*; açılır. 

********

Bir *Seyyide* hizmet etmek ne büyük seâdet kardeşim. Seyyidin biri, bir ahbâbını ziyâret için bir köye gidiyor. Ama evini bulamıyor. O ara karşıdan gelen birine; *Falancanın evi neresi?* diye soruyor. 

O da, parmağıyla işâret ediyor, *Şu karşıki ev!* diyor. Meğerse o işâret eden kimse, yehûdî imiş. Yehûdî, bir müddet sonra vefât ediyor. 

Rüyâda görüyorlar ki, azap içinde. *Ne hâldesin?* diyorlar. Cevâbında; *Azap içindeyim, yalnız şu elim, şu parmağım, azap görmüyor* diyor. 

Neden? Bir seyyide hizmet etdi, ev gösterdi, o kadar. Bir seyyide hizmet etdiği için, Efendimiz aleyhisselâmın yüksek hâtırı için, o eli *Azap* görmüyor. Seyyidler, böyle çok kıymetli kardeşim. 

Bizim *İngiliz Câsusu* kitâbına bakıyordum da; İngiliz câsusu; *Seyyidleri* kıymetden düşüreceğiz, seyyid olmıyanların, sokak adamlarının başına da *Yeşil Sarık* saracağız ki, seyyidlerle karışsın, diyor. 

********

Bizim *Abdülhakîm* anlatmışdı. Tanıdığı birinin kızı vefât etmiş. Abdülhakîm, kızın babasına; *Başın sağolsun, çok üzüldük* demiş. Ama hemen ardından; 

*Aslında üzülmemek lâzım. Çünkü kızınız îmânlı idi, onun için o Cennete gitdi* demiş. 

Doğru demiş efendim. Evet kız 18 yaşında, elbette günâhları vardır. Fakat Ramezân-ı şerîfde vefât etdi. Ramezânda vefât edenin günâhları *Affolur* kardeşim. 

Sonra Abdülhakîm, kızın babasına; *Kızınız iki kere beyin ameliyatı oldu. Ne eziyetler, ne meşakkatler çekdi* demiş. 

Mü’min, eziyyetle meşakkatle can verirse, *Şehîd sevâbı* kazanır. Binâenaleyh kız hem Cehennem azâbından kurtuluyor, hem de şehîd sevâbına kavuşuyor. 

Abdülhakîm; *Şimdi o, kabirde ni’metler içinde* demiş. Adamcağızın da hoşuna gitmiş tabii, tesellî olmuş, rahatlamış. Velhâsıl Abdülhakîm *Kitâba uygun* konuşmuş efendim.