Efendi hazretleri (kaddesallahu teâlâ sirreh), Keşkül nam kıymetli defterde buyurdular ki;
“Mürşîdden murad, şeyh-i kâmil-i fânîfillahtır. Nâkıs şeyhlerden tarîkat almak tâlib-i sâlike muzırdır (zarar vericidir) ve mehâlike (felâkete) sürükler.”
(Son Halkalar I, sf 425)
Şeyh Muhyiddin_i Arabî ve emsali gibi büyüklerin bazı kelamları hilaf-ı şer’ görünürse de doğrudur. Böyle kelamlara onların muradına göre inanmalıdır.
Bizim fehmettiğimiz manalarla inanmamalıyız. O sözler sekir halinde söylenmiştir. Bunların ma’na-yı murâdîleri halet-i sekre aittir. Kelamı mal ve fahırla beyan etmek istemişler ve (hamde ?) gelince kendileri de o kelamlarıyla muradlarının anlatılmamış olduğunu görerek tevbe etmişlerdir. Bizler için bu büyüklerin Füsus, Fütuhat gibi kitaplarını okumak caiz değildir
Menhiyyat-ı şer’iyye semm-i katil dir. Allahü teala insanları yarattığı vakit insanlara menfaat ve mazarratları için evamir ve nevâhî vaz’ etmiştir.
Seyyid Abdülhakim Arvasi (Kuddise sirruh)
Keşkül risalesinden bir bölüm...
