Allahü teâlâya şükrler olsun çok bahtiyârız. Elhamdülillah çok çok râhatız. Huzûr içindeyiz. Evvelâ seyyidlerle tanışdık. Seyyidlere hizmet ediyoruz. Enver Abi'ye, seyyid dedin mi, akan sular duruyor. Hemen iş isterim diyene, baş üstüne diyor, Ne iş isterseniz buyurun diyor. Çok şükür.
Dünyâ ile alâkamız yok kardeşim, olmasın da. Meselâ, şimdi ekmek İstanbul'da kaç para? Bilmiyorum. Et kaç lira? Haberim yok. Hiç! Maâşımı alır, Hanımanne'ye veririm, al derim, bizim maâşımız bu. Üç aylık emekli albay maâşı, çok da veriyorlar elhamdülillah! Bunu kullanacak yer bulamam ben, al sen kullan bunu diyorum. Allah'a şükr, Allahü teâlânın dînine hizmet ediyoruz. Allah'ın lütfu bu kardeşim. Benim ne gelen maâşdan haberim var ne masrafdan. Ev kirası yok, birşey yok. Ben, kimsenin kaç lira maâş aldığını da bilmem, vallahi bilmem! Ne bileyim! Ne sordum ne lâfı geçer efendim? Alâkam yok çünki. Onunda alâkası yok, benim de!.. Bunların hepsi, Abdülhakîm Efendi'nin, büyüklerin himmeti kardeşim. Onların muhabbeti bir kalbe girerse, dünyâ muhabbeti o kalbden çıkar. Peygamber "sallallahü aleyhi ve sellem" Efendimiz ne buyuruyor? "Ed-dünyâ mel'ûnun tullâbühâ kilâbün" "Bu dünyâ habîsdir." Bir hadîs-i şerîfde de, "Ed-dünyâ cîfetün ve tullâbühâ kilâbün" buyuruluyor. "Ed-dünyâ cîfetün", cîfe, leş demek. "Tullâbühâ kilâbün", onu arayanlar da köpeklerdir. Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem", "Bu dünyâ da leşdir" buyuruyor. Bir yerde leş olsa, o leşin başında kimi görürsünüz? Köpekleri." O hâlde; bu dünyânın hevesinde koşanlar, dünyâya sarılanlar ind-i ilâhîde köpekdir.
(Hüseyin Hilmi Işık "rahmetullahi teâlâ aleyh")
[Unutulmaz nasîhatlar, 1.cild, sf: 332]
