*Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*
Bizim birinci *Vasfı*’mız, birbirimizi çok *Sevme*’miz olmalıdır kardeşim. Neden? Çünkü Allahü teâlâ, *Eshâb-ı kirâm*’ı, bu vasıflarıyla *Övüyor*. Onların, bundan başka çok *Üstün* hâlleri de vardı.
Ama onların *İlim*’lerinden, *İbâdet*’lerinden, *Cihâd*’larından bahsetmiyor Cenâb-ı Hak. Kur’ân-ı kerîmde, Allahü teâlâ, *Eshâb-ı kirâm*'ı, yalnız bir *Vasıf*’ları ile methediyor.
O da, *Ruhamâü beynehüm!* Yâni, *Onlar birbirlerini çok seviyorlardı* diye övüyor Cenâb-ı Hak.
Bir Allahın kuluna, dînimize âit bir *Mesele* öğreten, yâhut öğrenmesine *Vesîle* olan, *Cihat* sevâbı kazanır.
Meselâ birine, bizim *Kitap*’lardan bir tâne veren kimseye, Allahü teâlâ, *Bin* nâfile *Hac* sevâbı verir, *Bin* nâfile hac *Sevâbı*. O kadar kıymetli bu iş. Neden?
*Emr-i mâruf* çünkü. Emr-i mâruf, bizim dînimizde çok *Kıymetli* kardeşim. Birine bir şey öğretmek. Bunun da en *Uygun* yolu, bu zamanda, *Ehl-i sünnet* âlimlerinin yazmış olduğu kitaplardan bir *Kitap* vermekdir.
Bir insan *Âsî* olabilir, *Günâhkâr* olabilir. Ona, *Allah senden râzı olsun!* denebilir. Yâni Allah seni, *Râzı* olduğu şekle soksun, demekdir bu. En güzel *Duâ*’dır.
Allahü teâlâ, bir kulundan *Râzı* olsa, o daha ne *İster* efendim. Hepimizin gâyesi bu değil mi? Rabbimizin *Rızâ*’sını kazanmak. Ama bir *Kâfir*’e, bir *Mürted*’e böyle denmez.
Çünkü Allahü teâlâ, onlara *İnsan* demiyor. İnsan diye, müslümâna denir. Allahı *İnkâr* eden, Peygamberimizi *İnkâr* eden birine, nasıl *Duâ* edebilirsin? Bu, *Mümkün* değil efendim.
Çok kâbiliyetli bir doktor düşünün. Buna, *Doktorluğu iyi* denebilir. Ama namaz kılmıyorsa, ona *İyi insan* denmez. Çünkü iyi insan, Allahın *Sevgili* kuludur.
Allaha *İtâat* eden kuldur. Ama *Namaz* kılmıyorsa, *Oruç* tutmuyorsa, buna, *İyi doktor* da denmez efendim.
Öyle denmez. En fazla, doktorluğu *İyi* denebilir. Kendisi için *İyi* denirse, Allah korusun insan *Küfr*’e girebilir kardeşim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder