Hasan el-Benna kimdir

Sual: Hasan el-Benna kimdir?

CEVAP

Hasan el-Benna, Seyyid Kutbun da üye olduğu, Mısır’daki İhvan-ül-müslimin yani Müslüman kardeşler örgütünün kurucusudur. Mevdudi, 1927’de yazdığı İslam’da Cihad kitabında, ihtilal yani devlete isyan fikirlerini yayıyordu. Arapçaya tercüme edilince, Hasan el-Benna’nın düşüncelerine tesir ederek Mısır’da devlete karşı gelmesine ve öldürülmesine sebep oldu. Mevdudi’nin ilmi yetersizliği, [siyaset ilminin noksan olması, fitne çıkmasına sebep olmuş ve] böyle sayısız müslümanları, maddi ve manevi ölüme sürüklemiştir.

 (Faideli Bilgiler)

Din ve toplum üzerinde araştırmalar yapan Fransız Prof. Jacques Rollet diyor ki:

İslamiyet’te şiddet yoktur. Teröristler, İbni Teymiyye’nin fikirlerini referans alıp, yörüngelerini buna göre çizen Hasan el-Benna, Seyyid Kutub, Mevdudi gibilerin fikirlerini pratiğe dökmüşler ve bugünkü radikal gruplar oluşmuştur. (28.9.2001 tarihli gazeteler)

Okumuşlarda dinsizlik

Osmanlıların felaketini hazırlayan çöküntünün, ahlâksızlığın biricik hakîkî sebebi, *okumuşlarda dinsizlik*, *okumamışlarda ise bilgisizlikdir.* 

*Dinsizliğin ahlâkı kötüleşdirmesi, bilgisizlik ile olan kötüleşmekden katkat fazladır.* 

Bunun içindir ki, *okumuş dinsizler, dahâ kötü, dahâ aşağıdır.* 

O hâlde, *cem’iyyetlerin yaşıyabilmesi* için *dinli bir ilm* ve *buna dayanan, bir terbiye metodu* lâzımdır. 

Faideli Bilgiler - Sayfa 222

Namaz başlı başına islâmiyetdir

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

*(Nefs)* in nihâi gâyesi, o insanı *(Kâfir)* yapmakdır. Bu nefs, insana düşman olduğu gibi, Allaha da düşman. Cenâb-ı Hak, bu nefsi, kendine *(Düşman)* olarak yaratmış. 

Bu nefsi, en ziyâde tahrip eden şey, *(Namaz) dır kardeşim. Onun *(İlâcı)* budur. Bu ilâcı kim kullanırsa, nefsinin şerrinden *(Emîn)* olur. 

İnsan namâza durduğu zamân *(Nefs)* inlermiş. Çünkü *(Namaz)*, mü’minle kâfiri ayıran farklardan biridir. 

Hele *(Cemâat)* ile kılınırsa, o kimsenin müslümân olduğuna *(Hükm)* edilir. Öyleyse namâza çok ehemmiyet verelim kardeşim. 

Çünkü *(Namâz)*, başlıbaşına *(Din)* dir, yâni *(İslâmiyet)* dir. Her tâat, bir ibâdettir, ama namâz, başlı başına İslâmiyetdir. 

O, bir *(Simge)* dir, yâni bir *(Alâmet)* dir. Şu anda üzerimizde *(Rahmet)* bulutu var kardeşim. 

Eğer aramıza *(İkilik)* girmezse, *(Nifak)* girmezse, *(Birlik)* ve berâberlik bozulmazsa, bu *(Hizmet)* ler devâm eder. 

Ama aramıza münâzarat girerse, *(Gıybet)*, *(Dedi kodu)* ve *(İftirâ)* girerse, o zaman istikbâlimiz hakkında *(Ye’se)* düşerim, o zaman üzülürüm.

Bu kitapların *(Te’sîr)* li olması, Abdülhakim Arvasi Efendi Hazretlerinin *(İzni)* nden dolayıdır. Efendi Hazretlerinin *(Himmet)* inden dolayıdır. Onun *(Sevgi)* sinden dolayıdır. 

Çünkü, bu fakiri sevdiğine dâir bana mektûbu var. *(Pek çok sevilen Hilmi!)* diye başlıyor. Ben ne biliyorsam, hepsini *(Efendi)* hazretlerinden öğrendim kardeşim.

Abdülhakim Arvasi Efendi Hazretleri de kendisi için; *(Vallahi bende ne varsa, hepsi üstâdım Seyyid Fehîm Hazretlerine âitdir)* buyururdu.

Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretlerinden sohbetler

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

*(Hayrünnâs men yenfe’unnâs.)* Hadîs-i şerîfdir bu. Peygamber Efendimiz buyuruyor. Yâni insanların en *(Kıymetli)* si, en *(Hayrlı)* sı, insanlara *(Fâideli)* olandır. İşte biz de, Allahın kullarına hayrlı olmaya çalışıyoruz kardeşim. 

1955 senesinde Kuleli’de öğretmen iken, talebeler bana bir suâl sordular. *(Kâfirler Cennete gidecekler mi, gitmiyecekler mi?)* diye. Ben de onlara bir cevap yazdım. 

Sene sonuydu. Bir dersde talebelere bunu böylece anlatdım. Dedim ki: *(İsterseniz ben bu cevâbı yavaş yavaş okuyayım. İstiyen defterine yazsın)*. Ben okudum, onlar yazdılar. 

*(Enver)* de yazdı, *(Zeki)* de yazdı. Sonra bu yazdıklarını çoğaltıp, gitdikleri yerlerde tanıdıklarına dağıtdılar. 

● ● ●

*(Küfr)* den sonra en büyük haram, *(Kalp)* kırmakdır kardeşim. Hattâ kalp kırmak, *(Kâbe)* yi yetmiş defâ yıkmakdan daha büyük *(Günâh)* dır. 

Neden? Çünkü *(Kâbe)* kul yapısıdır. *(Kalp)* ise Allahü teâlânın kudretiyle var olmuşdur. Hem sonra kalp kırmakda *(Zulm)* vardır, *(Kul)* hakkı vardır. 

*(Zâlim)* ler, bu zulümlerinin *(Cezâsı)* nı çekmeden âhirete intikal etmezler. Yâni hem *(Dünyâ)* da çekerler, hem de *(Âhiret)* de. Çok fenâ. Mektûbât’da buyuruyor ki: 

Cenâb-ı Hak, yaratdığı *(Organ)* lar içinde, kendine en yakın olarak *(Kalb’i)* yaratmışdır. Ona (*Cârullah)* diyor. Yâni Allahü teâlâya *(Komşu)*. Cenâb-ı Hak, kendine bir komşu yaratmış. 

Yâni yeryüzünde, ister *(Mü’min)* olsun, ister *(Kâfir)* olsun, ister *(Evliyâ)* olsun, isterse *(Fâsık)* ve *(Fâcir)* olsun.

Bir *(Kul)* un kalbi kırıldığı zaman, *(Allah)* bundan incinir. Çünkü *(Kâfir)* de olsa, Onun kulu. Kulunu incitene Allahü teâlâ *(İncinir)*.

Her günah, dalgınlık ve şehvetin aslı, nefsini beğenmektir

 "Her günah, dalgınlık ve şehvetin aslı, nefsini beğenmektir. Her tâat uyanıklık ve iffetin esası, nefsini beğenmemektir."

"Kendinde bulunan gizli ayıpları araştırman, bilmediğin gâip şeyleri araştırmandan daha iyidir."

"Allahü teâlâ, bâzılarını kendi hizmetinde bulundurur. Bâzılarına kendi muhabbetini verir. Her ikisine de imdâd-ı ilâhî gelmiştir. Bunlar, Rabbinin ihsânıdır. İsrâ sûresi 20. âyet-i kerîmesinde meâlen; "Rabbinin ihsânı, hiç kimseden menedilmiş değildir" buyuruldu.

"Her sorulana cevap verenin, açıkça görülen her şeyi yorumlayanın, karşısındakilerin hâlini hesap etmeden her ilmi açıklayanın bu hareketleri, câhil olduğunu gösterir."

"Âhiret, mümin kullara mükâfat verme yeri olarak yapılmıştır. Çünkü bu dünyâ, onlara yapılacak ihsânlara müsâit değildir. Çünkü mümin kulların değeri, mükâfâtlarının fâni olan bir yerde verilmesinden üstündür."

"Amelinin semeresini dünyâda görmek, âhirette makbûl olmaya işârettir.”

“Allahü teâlâ katındaki kadrini, değerini bilmek istersen, seni hangi işlerde bulundurduğuna dikkat et!"

"İhtiyâcı olmadığı hâlde bir kimseye tâati nasip eden Allahü teâlânın, bedene ve bâtına âit nîmetlerde hiç eksiklik yapmayacağını bilmek lâzımdır."

"Âriflerin Allahü teâlâdan dileği, O'na hakîkî kulluk yapabilmek ve Allahü teâlânın emirlerini yerine getirebilmektir."

(Seyyid İbn-i Ayderûsî hazretleri)

Bu dünya hayatı bir hayaldir

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

Allahü teâlâ, çok sevdiği, müstesnâ *(Velî)* kullarının kalbini açar. O da, açılan kalpden *(Kabir)* de olanları görür, *(Mahşer)* de olanları görür. 

*(Sırat)*  köprüsünü görür, Cenneti görür, Cehennemde *(Yanan)* ları görür. Ama söylemeye *(İzin)* yokdur efendim. İstisnâ olarak bâzıları söylerler. 

Bu dînin aslı; Bu *(İyi)*, bu da *(Kötü)* diyebilmekdir. Yâni *(Hak)* olanı *(Bâtıl)* dan ayırmakdır. Ama sırf bilmek insanı kurtarmaz. İcraat lâzım. Çünkü *(İyi)* yi bilen, onu yapacak. 

*(Kötü)* yü bilen de, o *(Kötülük)* den sakınacak ki, fâidesini görsün. Mektûbâtda İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki: *(İlim, edinmek içindir)*.

Yâni, *(İlâç)*, içmek içindir. *(Su)*, içip de kanmak içindir. Her şeyin sebebine yapışacağız. *(Şifâ)* istiorsak, *(İlâcı)* nı içeceğiz kardeşim. Büyüklerden *(Feyz)* alan, kurtulur. 

Eshâb-ı kirâm, bir gün Peygamber aleyhisselâmın *(Huzûr)* una geldiler ve (Yâ Resûlallah, bir insanın feyz alıp almadığı nasıl belli olur?) diye sordular. 

Efendimiz aleyhisselâm; Feyz alanın kalbi nûrlanır)buyurdu. Bu defâ; (Peki yâ Resûlallah, kalbin nûrlandığını nerden bileceğiz?) dediler. 

Efendimiz aleyhisselâm; *(Eğer kalp nûrlanırsa, âhirete muhabbeti artar, dünyâya karşı da soğukluğu çoğalır)* buyurdu.

Velhâsıl bu dünyâdaki herşey *(Hayâl)* dir kardeşim. Bütün hayâller birleşirse, gene hayâl olur. Nitekim bu Büyükler; *(Dünyâ hayâl ise, içindekilerin hepsi de hayâl demekdir)* buyuruyorlar. 

*(Hayât)*, ne demekdir? Hayât demek, *(Hayâl)* demekdir, hayâl. İşte bu günümüz de geçti, yâni *(Hayâl)* oldu. Hayâller bir araya gelince ne olur? Hayâl olur. 

Velhâsıl, bütün *(Dünyâ)*, bütün bu âlem *(Hayâl)* den ibâret, her geçen gün de böyle *(Hayâl)* oluyor kardeşim.

Ben haklıyım diyerek âhirete gitmeyin

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

Kıyâmete yakın insanlar bozulduğu zaman, bir sünneti *(İhyâ)* eden, dirilten, ortaya çıkaran kimse, *(Yüz)* şehîd sevâbı kazanır. Ne güzel. Ya bir *(Vâcib)*i veyâ bir *(Farz)*ı ihyâ ederse? 

Hele doğru *(Îmân)* etmesine sebep olursa, ne kadar *(Ecir)* kazanır, Allahü teâlâ bilir. İşte sizler, kitap dağıtan arkadaşlar, bu *(Sevâb)*a kavuşuyorsunuz kardeşim.

İnsanlar içinde, en çok seveceğimiz *(Kişi)* kimdir? Peygamber Efendimizdir aleyhisselâm. Peki, Onu nasıl seveceğiz? Sevmek için, tanımak lâzım. Onun için *(Hayât)* ını okuyacağız. 

Güzel *(Ahlâk)* ını, cömertliğini, mûcizelerini, savaşlarını tekrar tekrar okuyacağız. Böyle yaparsak, inşallah *(Sevgi)* si kalbimizi kaplar kardeşim. 

Bu dünyâda, ben *(Haklı)* yım, diyen, âhiretde zararlı çıkar. Ben *(Haksız)* ım, diyen kazanır ve gideceği yer, *(Cennet)* dir. Onun için, Ben haklıyım diyerek âhirete gitmeyin. 

Haksız olabilirsiniz. Size göre haklısınızdır, ama Allah indinde *(Haksız)* olabilirsiniz? İnsanlar, kendilerini *(Haklı)* gördüğü müddetçe, kendini beğendiği müddetçe, *(Feyz)* kapıları kapanır. 

Evet feyz gelir, *(Kâfir)*e de gelir. İçine girer. *(Mürted)* in de içine girer. Çünkü ışığın, enerjinin girmediği yer yok ki. 

Ne olur peki? Orada değişime uğrar. O gelen *(Feyz)*, içerde *(Zehir)* hâline dönüşür. O fâideli şey, zehir hâline gelir. 

*(Küfr)* ü artar, dinsizliği artar, îmânsızlığı çoğalır. Ne gibi? Şeker hastasının baklava yemesi gibi. Her dilim, onu biraz daha *(Ölüm)*e sürükler.

Peygamber efendimiz aleyhisselâm en çok hangi duayı severdi

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

Allahü azîmüşşân hepimize *(Din)* ve *(Dünyâ)* iyilikleri versin kardeşim. Din ve dünyâ selâmeti versin. Bundan daha kıymetli *(Duâ)* ne olabilir? Hem dünyâda *(Râhat)* edeceksin, hem de âhiretde. 

İşte, *(Rabbenâ âtinâ fiddünyâ haseneten ve fil âhireti haseneten)* bu demekdir. Yâ Rabbî, bize, hem dünyâda, hem de âhiretde *(rahatlık)* ver, *(sıkıntı)* verme. 

*(Ve kınâ azâbennâr)*. Bizi, Cehennem ateşinde yanmakdan koru. 

 

Bilâl-i Habeşîye radıyallahü anh sormuşlar ki: *(Efendimiz aleyhisselâm en çok hangi duâyı severdi?)* Cevâben bu *(Duâ)* yı buyurmuş Mübârek. 

Rabbenâ âtinâ fiddünyâ haseneten ve fil âhireti haseneten ve kınâ azâbennâr. Hepsi var bunun içinde. *(Dünyâ)* râhatlığı da var, *(Âhiret)* râhatlığı da. 

Mü’minin âhireti, dünyâsından daha iyidir. Bir gün Abdülhakim Arvasi Efendi hazretleri buyurdu ki: *(Lâf olsun diye dinlemeyin, bunu Mazher-i Cân-ı Cânân böyle buyuruyor)*. 

Ne diyor? (Mü’minin âhireti, dünyâsından iyidir) buyuruyor.

Hadîs-i şerîf var, meâlen; *(Bu dünyâ mel’ûndur. Bu dünyâda Allah rızâsı için olmıyan her iş de mel’ûndur)* buyuruluyor. 

Eğer *(Enver)* in kalbinde bir zerrecik *(Menfaat)* düşüncesi olsa, hiçbir âbi onu sevmez, hattâ sevemez. Çünkü menfaat *(Nefsânî)* dir, *(Şeytânî)* dir.

Ve mü’min kullar, *(Nefs)* ine ve *(Şeytân)* a uyan kimseyi sevemezler. Çünkü hubb-u fillâh ve buğd-u fillâh, bu dînin *(Aslı)* dır kardeşim.

İslamiyet bilmek dinidir

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

Bir *(Kitâb)*ı okumadan önce, *(Kim)* in yazdığına dikkat edin kardeşim. Fakat bu da yetmez. Bunun da *(Yolu)* nu bulmuşlar. Nasıl mı? *(Bozuk)* kitaplarına, ehl-i sünnet âlimlerinin *(İsim)* lerini yazıyorlar. 

Hâlbuki alâkası yok. Kandırmak için böyle yapıyorlar. Çok *(Tehlike)* li kardeşim. Onun için çok *(Dikkat)* li olmak lâzım. Bu bozuk insanlar, bozuk *(Kitap)* larını okutabilmek için bu *(Hiyle)* yi yapıyorlar. 

Maksatları, gençlerin *(Îmân)* ını çalmak. Onların kitâbını okuyan, *(Küfre)* girebilir mâzallah. *(Huy)*, bulaşıcıdır. İyi huylu olanlarla berâber olursanız, huyunuz düzelir. 

Ama, *(Habîs)* ve *(Kötü)* insanlarla berâber olursanız, mutlaka siz de bozulursunuz. Çünkü *(Huy)*, bulaşıcıdır ve dâimâ kötülük *(Hâkim)* dir. İyilik, kötülüğe hâkim olamaz. 

 

Bir *(İbâdet)* in Allahü teâlâ tarafından kabûl edilmesinin iki *(Şartı)* var. Biri, o ibâdetin *(Sahîh)* olması lâzım. Yâni *(Abdest)* in, *(Gusl)* ün, *(Namâz)* ın, dînimizin emretdiği gibi olması lâzım. 

Bunun için de *(İlim)* şart. Bilmeden olmaz. Dînimiz, *(Bilmek)* dînidir, bilmiyorsak öğreneceğiz kardeşim. Bilmeden müslümânlık olmaz. 

İkinci şart; *(İhlâs)* la yapılması lâzım. İhlâs nedir? *(Samîmiyet)* dir, yâni Allah emretdiği için yapmakdır. *(Niyet)* çok mühim.

İnsanların *(Rızâ)* sı için, başkalarının *(Takdîr)*i için, beğenmesi için olursa, Allahü teâlâ onu *(Beğenmez)*. Allah emretdiği için yapacağız, yoksa kabûl olmaz kardeşim.

Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretlerinden sohbetler

 *Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki:*

İnsan, kendini ne kadar âciz görürse, *(Zelîl)* görürse, zillet içinde kabûl ederse, Allah indinde o kadar *(Azîz)* olur, o kadar *(Makbûl)* olur. 

Ayrıca *(Mü’min)*, ya öğrenir, ya öğretir, ya da bir *(Sohbet)* de bulunur. Onu da yapamazsa, böyle yapanlara muhabbet besler.

Onları sever ve duâ eder, beşincisi olamaz. Yâni mü’min, ya *(Talebe)* dir, ya *(Muallim)* dir, ya da sohbet dinleyicidir. 

Bunları da yapamazsa, en azından bunu yapanları sever, açar ellerini, onlara *(Duâ)* eder, ama bir beşincisi olamaz. Bu zamanda *(Küfr)*e girmek çok kolay. 

Meselâ bir harama, *(Ne güzel)* dese, mâzallah küfre girer. Fakat efendim îmâna gelmek de çok kolay. Bir tövbe etse, *(Küfr)* den kurtulur. 

Meselâ; *(Yâ Rabbî, bilerek veyâ bilmiyerek bir günâh işledimse veyâ küfre girdimse, çok pişmânım, beni affet)* dese, o anda günâhları affolur. Îmânı gitdiyse geri gelir. 

Yalnız iki şey geri gelmez. Kılınmayan namazların *(Kazâ)* sı, bir de *(Kul hakkı)*. Öyleyse helâllaşacığız. Kazâmız varsa, bir an önce kılıp bitireceğiz kardeşim. 

Namâzını kazâya bırakan, iki *(Suç)* işlemişdir. Biri, Allahın *(Namaz)* emrini yerine getirmemekdir ki, ancak kazâsını kılmakla affolur. 

İkincisi, o namâzı vaktinde kılmamak *(Suç)* udur ki, o da, *(Emr-i mâruf)* yapmakla affolur. 

Meselâ bizim kitapları dağıtmak, hem *(Cihâd)* dır, hem de emr-i mârufdur, hem de büyük günâhların affına sebepdir.

İSMAİL YAĞCI ABİNİN ARDINDAN

Allahü teala rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşaallah amin. 

BİR HATIRA

Seneler önce idi. İHLAS FİNANS krizinden sonraki yıllarda. 

Tam senesini hatırlamıyorum.

O tarihte İstanbulda oturuyorum işimde orada idi.

İstanbul'dan Afyona gelmiştim. Oradan da ilçem SİNANPAŞA’ya doğru yola çıktım. 

Afyon - Antalya kavşağından ilçeye gitmek için döndüğümde yolun sağ tarafında elinde kocaman tekerlekli bir valizle biri bekliyor. Baktığımda önce gözlerime inanamadım. 

Bu kişi Rahmetli İsmail Yağcı abi idi. Hemen yolun sağına yanaştım. Arabadan indim selam verdim elini öptüm. O öptürmek istemedi ama ben çoktan öpmüştüm. 

Hemen kendimi tanıttım.

(Beni İstanbul'dan ismen bilmese de sima olarak tanıdığı, bildiği için hiç yabancılık çekmedi.)

Dedim, "İsmail abi hayırdır ne oldu abi? Niye burada tek başınıza bekliyorsunuz. Sana nasıl yardımcı olabilirim? Ben ilçeme gidiyorum sizi orada misafir edeyim, ev de çok müsait buyurun gidelim" dedim.

- Fuat abi! Allahü teala razı olsun çok teşekkür ederim. Ben buradan otostop yapıp bir kamyoncuyla yola devam edeceğim. İnşaallah şimdi biri gelir. Burdur - Isparta oralara çekime gitmem gerekiyor. Vazife aksamaz, dedi. İnşaallah başka zaman Afyon’a bir çekim nasip olursa sana o zaman misafir olurum, dedi.

- Abi gözünü seveyim ne otostopu ne kamyonu? Sen bütün çekimlere özel bir araba ile gitmiyor musun? Buraya kadar da otostopla mı geldin? Araba nerede, şoförün yok mu bu nasıl iş? dedim. 

Rahmetli hafiften tebessüm etti. 

- Fuat abi biliyorsun müessesenin durumu malum. İHLAS Finans darbesinden sonra sıkıntı çok büyük oldu. Çekimler için özel araba şoför şu bu sırası değil. 

Zar zor çekimler için üç-beş kuruşluk sponsor bulabiliyoruz onu da yoldu, akaryakıttı, oteldi buralara harcarsak müesseseye hiç katkımız olmaz. Bu sebeple uzun zamandır yurtdışı hariç yurtiçinde hep böyle hareket ediyoruz, dedi.

- Allahü teala razı olsun abim o zaman benim vaktim müsait sizi Burdur’a,  Isparta'ya ben götüreyim çorbada bu seferlik benim de tuzum olsun, dedim. 

- Fuat abi ne farkeder senin araba da mazot, benzin neyse yakmıyor mu? Sen de bunlara para vermiyor musun? Sen illa bir şey yapmak istiyorsan o mazot, benzin parasını finans ödemesine gönder. Bu daha hayırlı olur. Beni de daha çok memnun etmiş olursun. 

Hem şimdi bir kamyona binince varacağım yere gidene kadar kamyoncuya ehli sünnet itikadını, hizmetleri, büyükleri, dilimin döndüğü kadar anlatırım. Valizimde de kitaplar var onlardan hediye ederim bir kişi daha nasiplenmiş olur. Allahü teala senden razı olsun hadi sen yoluna devam et! Ben birazdan giderim zaten dedi. 

Ne kadar ısrar ettimse razı olmadı. 

Tekrar müsafaha ettim arabama mecburen bindim. Hafiften yürüdüm. Bir taraftan da aynadan İsmail abiyi takip ediyorum. Gerçekten az biraz yürümüştüm bir nakliye kamyonuna el etti. Kamyoncu durdu. İsmail abiyi aldı. Yola devam ettiler. 

Allahü teala rahmet eylesin mekanı cennet olsun. İşte, bu Büyüklerimiz bu yola böylesi fedakarlıklarla hizmet ettiler. O yaşına rağmen hiç durmadan hep hizmet etti İsmail abi... 

Şimdi mükafat zamanı... Allahü teala Peygamber EFENDİMİZİN Sallallahu aleyhi vesselam ve büyüklerimizin şefaatına kavuştursun mekanı cennet olsun inşaallah amin.

Hakkınızı helal edin abiler!

İsmail abi ile bir anımı sizlerle paylaşmak istedim. 

FUAT ÖZCAN

AFYONKARAHİSAR