Zamanın hükümdarı, İmâm Musa Kâzım rahmetullahi aleyh hazretlerinin "hapse atılmasını ve sadece katıksız kuru ekmek verilmesini emretmişti.
Günler geçtiği hâlde Hazreti İmamdan herhangi bir şikâyet ve yalvarma gelmeyince merak eden hükümdar, zindana adamlar gönderip, nasıl olup da tahammül edebildiğini, feryat ve figana düşmediğini anlamak istedi.
Gidenler sordular, "Büyük sıkıntı içindesin. Elin, ayağın zincirlerle bağlı olduğu hâlde yine de yüzün sararıp solmamış, sıhhatin sarsılmamış. Sebebini merak ettik."
Musa Kâzım rahmetullahi aleyh hazretleri şöyle cevap verdi:
"Altı tane ilacım var. Onları kullanıyorum"
Hayretle sordular: "Nedir onlar? Hani nerede?"
Buyurdu ki:
Birinci ilacım: Tevekküldür. Allahü teâlâ'a dayanıp, O'na güveniyorum.
İkinci ilacım: Kadere rızadır. Allahü teâlânın takdirine boyun eğiyorum, itiraz etmiyorum.
Üçüncü ilacım: Meşakkate sabırdır.
Dördüncü ilacım: Ye'se (ümitsizliğe) düşmemektir. Yıkılmıyorum, kendimi kapıp koyvermiyorum.
Beşinci ilacım: Müteselli olmak. Benden daha kötü durumda olanları düşünüp, bu halime hamd ediyorum.
Altıncı ilacım: Ümittir. Bir gün olup buradan çıkabilirim diye ümit ile yaşıyorum, moralimi yüksek tutuyorum.
