Buyurdular ki;
“Ahlâm-ı kat’iyye-i ilâhiyyeyi inkâr ve tereddüt ve istihzâ (alay etmek) ve suhriyye (maskaralık etmek) ve beğenmemek ve ibâda (kullara, insanlara) evfâk ve erfâk (uygun) olduğuna inanmamak ve zamanların tebeddül etmesiyle (zamanın değişmesiyle) tebeddül etmesine (değiştiğine) kâni’ (kanaat getirmek, inanmak) dahî irtidâddır (küfürdür).”
(Son Halkalar I, sf 385-386)
...
*İrtidâd: dinden çıkmak, mürted olmak
