Hüseyin Hilmi bin Saîd hazretleri buyuruyor ki
Bu asır, mü’minlerin (merhametli) olma asrıdır. İnsanlara (acıma) devridir. Ne yaparsa yapsın. Çünki bunların gözleri (kör) kardeşim, kulakları (sağır). Bilmiyorlar, bunlara kızmak değil, acımak lâzım. Onlara hidâyet için duâ etmek lâzım.
Hattâ elden ne geliyorsa, ne imkân varsa, onu yapmak lâzım, yanacaklar çünki. Birini ateşte yanarken görsek, kızar mıyız, yoksa acır mıyız? Acırız tabii. Kurtarmaya çalışırız. Yanan adama kızılır mı? Adam yanıyor.
Peygamber aleyhisselâm İslâmiyyeti teblîğ etmeye başladığı zaman hiç müslümân yokdu. Bir tek kendisi vardı. Sonra Hatîce vâlidemiz ve diğerleri yavaş yavaş îmân etdiler. O zaman kızılacak zaman mıydı? Hâlbuki kendisine ne kadar sıkıntı verdiler, hakâret etdiler.
Hattâ geçeceği yerlere diken döşediler. Ama O, onlar için (Bilmiyorlar, bilseler böyle yapmazlar) dedi. (Benim vazîfem, anlatmakdır) buyurdu. Bedduâ etseydi, hepsi (taş) olurdu. Çünki Allahü teâlâ, onun dudaklarına bu (yetki)yi vermişdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder