ŞEFÂAT

Ulemâ rahimehullahu teâlâ ider;
Ol hazretin (peygamber efendimizin) yedi dürlü şefâati olur:
✔️Evvelki şefâati, şefât-i uzmâdır ki âmme-i ehl-i mahşere ( bütün mahşerdekilere) şefâat ider. Nitekim hadîs-i şerîfde vârid oldu ki “halâyık (halk, insanlar) cem’i-i enbiyâdan ümidlerini kad’ idicek (ümidlerini kesince) ol hazretin huzûr-ı şerîfine gelürler. Şefâat idüb, makbul olur. Nitekim ehâdis-i sahîhede tafsîli zikr olunmuşdur.
✔️İkinci, ol sultân şefâatiyle çok kimse bilâ hesâb (hesabsız, sualsiz) ve lâ azâb (azabsız) Cennete dâhil olurlar.
✔️Üçünci, nice kimse azâba müstehak olmuş iken ol hazretin şefâatiyle halâs olurlar.
✔️Dördinci, nice kimse günahları sebebiyle Cehenneme girmiş iken Resûlallah sallallahu teala aleyhi ve sellem hazretlerinin şefâatiyle halâs (kurtuluş) olurlar.
✔️Beşinci, niceler Hakk tealanın fadlı ile Cennete girmiş iken, peygamber sallallahu teala aleyhi ve sellemin şefâatiyle derecâtı ziyâde âlî (dereceleri çok yüksek) olurlar.
✔️Bazı küffârın azâbı şefâatiyle tahfîf olunur.
✔️Yedinci nev’i, Medîne-i münevverede medfûn olanlara ideceği şefâat-i hâssedir (husûsî şefâatidir).

(Meâricü’n-nübüvve tercemesi)