Gün Batarken Gördüğüm Son Işık

Abdullah Dehlevî hazretleri ve sömürge valisi

Abdullah Dehlevî hazretleri Hindistan’ı İngilizlerin işgal edip sömürge halinde yönettiği dönemde yaşamıştır.
Şöyle diyor: Bir gün cenaze taziyesi için Şah Nevvab Nizameddin’in mekanına gittim.Delhi idarecisi(sömürge valisi) Charles Metcalfe de aynı gaye için oraya gelmişti. Mecliste bulunanların hepsi ona hürmeten ayağa kalktılar.Bense yerimde oturdum. O oturunca yüzünü görmemek için sırtımı. döndüm.Meclistekilere benim kim olduğumu sordu.Falan şeyhtir dediler.Ayağa kalktı,saygı göstermek için yanıma geldi. Yaklaşınca ağzından şarap kokusu geldi.Canım çok sıkıldı.Köpek kovalar gibi onu yanımdan uzaklaştırdım.Tekrar yaklaşmak istedi yine sert sözler söyledim. Evine gidince hizmetindeki adamlara demiş ki: Bütün Hindistan’da gördüğüm tek Müslüman budur.”

EMR

EMR

Bir kaç damla, sohbetten...

“Vilâyet, bir emr-i şer’î değildir ki olmazsa olmaz. Bu bir emr-i istihsânidir. Emr-i zarûrî olan şerîattir, efendim. Ama, şerîati takviye edicidir.”

MÛSÂ “aleyhisselam”

MÛSÂ “aleyhisselam”

(Firâvunun hanımı Âsiye) ismini Mûsâ koydı. Zîrâ “mû” ibrânî dilince suya dirler. Ve “sâ” ağaca dirler. Çünki su ile ağaç içinde buldılar. Ânın içün ismini Mûsâ koydılar.
( Târih-i Taberî-i kebîr tercemesi, sf 270 )

NİSBET

Hilmi Bey Hocamız;
“Efendî hazretlerinin İmâm-ı Gazâlîden nisbet-i vardır"
buyurdu.

Bu nisbeti sebebiyledir ki, Efendi hazretlerinin yazılarını okuyanlar, eğer İmâm-ı Gazâlî ve İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin “kuddîse sirrûhümâ” eserlerini okumuşsa, ifâde ve cümlelerden tefrîk edemez (ayıramaz).

BAMBAŞKA

Hüseyin Hilmi Işık efendi ve talebesi Süleyman Kuku efendi

“Onbeş yaşında Kuleli Askeri Lisesi birinci sınıf talebesiyim. Kimyâ hocamız, öğretmen yarbay Hüseyn Hilmi Işık beğefendi. Diğer ders hocalarından bambaşka bir insan.
Bilgili olduğu kadar, mütevâzi, sâdece omuzunda rütbesi bulunan gerçek bir baba. şefkatli, merhâmetli, hilm sâhibi bir terbiyeci. Çok şey bilen, zemânı ve rütbesini zorlayan bir subay ve öğretmen.
Yüzüne bakan, hâline dikkat eden, simâsından zekâ ve îmân fışkırdığını hemen idrâk edecek kadar, insanlara emniyyet telkin eden bir üstâd.
Kimseden, hiç bir hocadan görmediğimiz muâmeleyi bize gösterdiler. Öyle olduk ki, bütün arkadaşlar gayr-i ihtiyâri onları sevdik.”

(Süleyman Kuku Bey’in hatırası)

İSTİFÂDE

İSTİFÂDE
Senelerdir düşünürdüm, sorardım kendime;
“Mezhebsizlerin, reformistlerin, ehl-i sünnet düşmanlarının at oynattığı bu zamanda ne için bu kadar kendilerini setr ederler?”
diye. Seneler sonra cevabını buyurdular:
-Hocamız, şöhretden çok kaçtığı hâlde, kendi ifâdesi ile "meâlesef meşhûr olduk, bu bizim için hiç iyi değildir" dedi ve bu fakîre hitâb edip, "Biz meşhûr olduk. Sen kendini gizle. Bu millete lâzımsın!"

Hilmi Bey “rahmetullahi teala aleyh” hocamızın vefatından seneler sonra, geçirdikleri ağır hastalık devresinin sonunda kendi ifadeleri ile
“Bir gece rüyada onları gördüm ve şöyle buyurdular;
-Artık konuşun, millete anlatın!”
...
Azîz kardeşim!
Devamlı onlardan bahsetmemiz, onlardan nakl etmemiz, onların terceme ve te’lif ettikleri bî bahâ eserleri tavsiyye etmemizdeki niyyetimiz;
içinde “ben” gizlenmiş aidiyet duygusundan beri, ama dîn kardeşlerime ve nasîbli olanlara “hayrı tavsiyye” şuuruna mebnîdir.
Bugün dahi, 80’li yaşlarında ve hasta halleri ile bu millete ve dîn kardeşlerine faideli olmak için, terceme ve te’lif sahasında gece gündüz çalışan Süleyman Kuku Efendi’den, kardeşlerimin istifade edebilmesini Allahu teâlâdan niyaz ediyorum.
Hidâyet ve tevfîk Allahu teâlâdandır.

Gün Batarken Gördüğüm Son Işık

Abdullah Dehlevî hazretleri ve sömürge valisi

EMR

MÛSÂ “aleyhisselam”

NİSBET

BAMBAŞKA

İSTİFÂDE

KİTÂB

MÜ’MİN

AHMÂK

ATEŞ

HAYÂ